Derinden yaşanırmış ölü yaşamlar.

Hiç doğmamışçasına.

Ölü doğmuş ruhlar gibi.

Evrilirler bitmiş yaşamlarda birer birer.

Soğukta yüzüne çarpan kar yığınları tadında,

Serinden!

 

Dönemez asi rüzgârlar bir daha geriye.

Kalanlara sabır dilemekten başka,

Kalmamıştır teskin edeceği bir son durak.

Ruhlara yol verir, ana caddesinde yaşamın.

Kevser suyu içercesine,

Teninden!

 

Şair der ki;

Kaçık fikirler aşktan çıkarmış.

Ve ıssız rüzgârlardan.

Ne zaman eseceğini bilmeyen deli ve hoyrat rüzgârlar.

En derininden ve hissedercesine kopuşların en şaşaalısını.

Burak’a binercesine,

En tabiisinden.

 

Şimşek çakarsa eğer,

Dünyayı durdururcasına, derinden.

İtelercesine seni cehenneme,

Kurtuluşun odur ki.

Allah’a el verircesine saf ve temiz ol.

Sidretül müntehaya dön yüzünü.

En durusundan.

 

Kalp kıranın evi olmaz.

Hak yiyenin se hiç yoktur, bu dünyada muradı.

Mazlum ahı alma.

Şemsi Kıblegahtır onun.

Aldıysan ah, mazlumun yürek yangınları bedduadır.

Kaynarcasına,

Derinden!

 

Muhabbet dünyasında ölüm yoktur.

Suali aşk ise kalpten söylenen bir dua gibi

Nar olup nura gark olmuşsa canın

Sonsuza el verircesine

Nefisten Irak

Zikredercesine

Bir can teli gibi

Terinden!