İspanya, Barselona’daki Josep Carreras Lösemi Araştırma Enstitüsü’nden Manel Esteller, yaptığı çalışma sonuçlarını değerlendirirken,  aşırı derecede benzer yüzlere sahip insanların ortak genotipleri paylaştığını, ancak epigenom ve mikrobiyom seviyelerinde uyumsuz olduklarını gösterdiğini, insan benzerliği hakkında çok az  fikir verdiğini” açıklamıştır. “Genomik, onları bir araya toplar ve gerisi onları ayırır, şeklinde bu ifadesini desteklemiştir.  Sanal ikizler veya genetik olarak akraba olmayan ikizler olarak çevrimiçi olarak tanımlanan kişilerin sayısı, internet ağının genişlemesi ve gezegen genelinde insan resimlerinin değiş tokuş edilmesi olasılığı nedeniyle artmıştır. Yeni çalışmada, Esteller ve ekibi, moleküler düzeyde, nesnel olarak yüz özelliklerini paylaşan rastgele insanları karakterize etmek için yeni çalışmalar yapmaktadır. Bu çalışmalarda, 1999’dan beri dünya çapında benzer resimler elde eden Kanadalı bir sanatçı olan François Brunelle’nin fotoğraf çalışmalarından insan dublörlerini işe aldılar. Onlar, birbirine benzeyen 32 çiftin vesikalık resimlerini aldılar. Araştırmacılar, üç farklı yüz tanıma algoritması kullanarak çiftler için nesnel bir benzerlik ölçüsü belirlediler. Ek olarak, katılımcılar kapsamlı bir biyometrik ve yaşam tarzı anketi doldurmuş ve multiomik analiz için tükürük DNA’sı sağlamıştır. Esteller, “Bu eşsiz örnek seti, genomik, epigenomik ve mikrobiyomiğin insan benzerliğine nasıl katkıda bulunabileceğini incelememize izin verdi” diyor. Genel olarak, sonuçlar bu bireylerin benzer genotipleri paylaştığını, ancak DNA metilasyonu ve mikrobiyom manzaralarında farklılık gösterdiğini ortaya koydu. Benzer çiftlerin yarısı, üç algoritmanın tümü tarafından bir araya toplandı. Genetik analiz, 19.277 ortak tek nükleotid polimorfizmine dayalı olarak bu 16 çiftten 9’unun bir arada kümelendiğini ortaya çıkardı. Ayrıca, kilo ve boy gibi fiziksel özelliklerin yanı sıra sigara içme ve eğitim gibi davranışsal özellikler, benzer çiftlerde ilişkilendirildi. Birlikte ele alındığında, sonuçlar, paylaşılan genetik varyasyonun yalnızca benzer fiziksel görünümle ilgili olmadığını, aynı zamanda ortak alışkanlıkları ve davranışları da etkileyebileceğini göstermektedir. Bu sonuçlar adli tıpta, “DNA’dan suçlunun yüzünün yeniden yapılandırılmasında” ve genetik tanıda önemli olacaktır. Ayrıca gelecekte hastanın yüzünün fotoğrafı zaten size hangi genoma sahip olduğuna dair ipuçları verecek, bu da ölen kişinin teşhisinde yardımcı olacaktır. Ancak; nihai zorluk, bireyin multiomik manzarasına dayalı insan yüzü yapısını tahmin etmek olacaktır.

Kaynak: https://www.sciencedaily.com/releases/2022/08/220823115609.htm