“Birazcık ünvan, biraz para ve imkân, bir süreliğine makam görünce, kendilerini bir halt sanan insanlar bu devirde çok fazla göze çarpmaya başladı, neden acaba ?”
★★★
Sâdi Şirâzî’den bir hikâye: “Lâyık olan kimseye ihsan et, kötüye değil”
İşittim ki, bir kimsenin evinin tavanında eşek arıları yuva yapmışlardı. Ev sahibi bunun neticesinden korkarak, bunların yuvalarını dağıtmak istedi. Karısı razı olmadı dediki:
-Zavallı hayvancıklardan ne istiyorsun ? Yuvalarını dağıtma.
Bir gün adam işine gitti. Arılar kadının üzerine hücum ile onu soktular. Akılsız kadın dört tarafa koşuyor, sokaklara fırlıyor, ölüyorum diye feryat ediyordu.
Derken kocası geldi, karısına şöyle dedi:
-Karıcığım, kimseye surat etme. Zavallı hayvancıkları öldürme diyen sen değil miydin ?
Her kim kötülere iyilik ederse, kötülük artar.
Alçak kimsenin başı altına yastık koyma.
Zâlim kimsenin başı taş üstünde gerek.
Ey bahtiyar kimse; kötülere iyilik etme. Çorak yere ağaç dikmek doğru değildir. Ben sana insanlara iyilik etme demiyorum. Kaba, yontulmamış, âdî kimselere yumuşaklık gösterme. Çünkü köpeğin sırtı kedi gibi okşanmaz. Bunu bil. Gördün ki, bir kafada memleketi viran etmek fikri var, çabuk keskin kılıçla o başı gövdesinden ayır.
Köpek kim oluyor ki; onun önüne sofra çekesin. Onun hakkı kemik parçasıdır. Söyle, onun önüne biraz kemik atsınlar.
Bekçi, nezâket, mülâyemet gösterecek olursa; hırsız korkusundan geceleri kimse uyuyamaz. Cenk meydanında kargı kamışı, şeker kamışından yüz bin kere değerlidir.
Herkes ihsana, in’ama lâyık olmaz. İnsanların kimisi para ile kimisi de kulağını burmak ile yola getirilir.
Şeytandan Rahman’a secde gelmediği gibi, aslı kötü kimseden de iyilik vücuda gelmez !
Kötülük düşünen kimseye mansıp, rütbe verme !
Yılanın başı, taşının altına gelmişken vur, ez. Sonra bir sopa vurur öldürürüm diye ihmal etme !
★★★
Sâdi Şirâzî “neden acaba ?” sorusunun cevabını hikâye etmiş: “Lâyık olan kimseye ihsan et, kötüye değil !”.
Günümüzde asıl mes’ele, sosyal çürümüşlükten kaynaklanmakta olup, ahlâksızlığın yaygınlaşması, ticarette, kamuda, özel sektörde ehliyyet ve liyâkata bakılmaksızın yapılan tasarrufların neticesinde ortaya çıkanlardır…
İmkânların yanlış ellerde olması, ni’met dağıtma makamındakilerin kendi çıkarları doğrultusunda kamunun hakkını kullanmaya yönelmiş olmaları, güç zehirlenmesine düçâr olan ahlâksızlara göz yumulması ve fırsat verilmeye devam edilmesi…üstâdın dediği gibi: “aslı kötü kimseden iyilik vücuda gelmez!“
Yine Şirâzi noktayı koysun:
“İnsanın önüne sofra çek, köpeğin önüne değil, köpeğin hakkı kemik parçası…”
