İki tip insan tipi amansız depremde tekrardan önümüze çıktı. Bu insan tiplemelerinden birisi peygamberane şefkat ve merhametle toplumu kucaklayan, topluma yol gösteren ve insanı kâmil olma özelliğini vurgulayan ashabın parıldayan eli, diğeri ise şeytani duygularla garibanın malına konmaya çalışan, Ebu Cehil ruhlu kararmış kalpler.

Daha enkazın ruhu kalkmadan yere bu şeytani ruhlar çoktan yola çıkmıştı. Bu şeytani ruhlar ve nesiller nasıl içimizden çıkarıyor ve nasıl bu gibi insanlarla aynı atmosferi soluyoruz inanamıyorum. Benim soluduğum havayı onların soluduğu havadan ayırın lütfen.

Hz Nuh as.’ın bu tipolojide, dönemin yardakçılarının, zenginleri yanında tut ve fakirleri uzaklaştır şeklinde ki söylemlerine verdiği vakarlı ve düzgün peygamberane tavır Hud suresinde karşımıza ayet olarak çıkmıştı. Ne diyordu Cenabı Mevla bir de ondan dinleyelim. “Ben size “Allah’ın hazineleri benim yanımdadır” demiyorum, gaybı da bilmem. “ben bir meleğim de demiyorum. Sizin hor gördüğünüz kimseler için, “Allah onlara asla bir hayır vermeyecektir” diyemem. Onların kalplerinde olanı, Allah daha iyi bilir. Onları kovduğum takdirde ben gerçek zalimlerden olurum.” (hud 31).

Fakiri gözetme, mazlumu kollama, düşenin elini tutma düsturu peygamberane bir tavırdır. Halkımızın büyük çoğunluğu yaptığı yardımlarla, fakirin mazlumun yanında durarak Hz Nuh as tavrını ortaya koymuştur. Ülkemize savaş nedeniyle gelen binlerce Suriyeli kardeşlerimize yaptığımız yardım ortadır.

Peki, bu vakarı ve duruşu sergileyen peygamberane tavır dışında ki diğer şeytani ruhlulara ne yapmalıdır. Bu ruha yapılacak tek tavır şudur. Vatana ihanetle eşdeğer olan bu duruşa yapılacak en önemli tavır linçtir. Bu insanların kollarını kesmek, teşhir etmek gerekirse idam etmek. Evet, bunu canı gönülden istiyorum.

Bugün Yahudi Hristiyan ve Budist olan birçok devlet yüzlerce km yoldan gelip, nasıl bir yardım yapabilirim ’in telaşına düşerken, canlara su verip, enkazdan çıkarılan insanlarla ağlayarak gönül bağı kurarken, içimizdeki hainler, yardım konvoyunun önlerini keserek mal telaşına düşmüşler. Bu görüntüler Milli mücadele de atların pisliklerinden arpa danesi bulup kaynatarak yaşayan ve ülkeyi savunan toprak altında yatan milyonlarca şehidi derinden yaralamıştır. Alman yardım ekibi çıkardıkları kadının hastanede ölümünü duyunca, gözyaşlarını ve matemlerini görünce, “Önce insan” demeliyiz, diye bir kez daha haykırdım.

Ayrıca, depremin kapsama alanı dışında kalan iller de büyük yardım kampanyaları düzenlenmiş ve yardımlar çığ gibi bölgeye ulaşmıştır. Bunun dışında tabii ki hayat devam ediyor. İnsanlar mutlaka günlük yaşamlarına devam edecekler. Ama ateş düştüğü yeri yakmasın lütfen.

En azından belirli bir süre doğal yaşam haklarınız ve alanlarınız dışında, kalben bu acıyı yaşayalım, yaşatalım…

Eğlence ve bunun benzeri etkinliklerimizi kısıtlayalım.

Allah bir daha bu ülkeye böyle bir acı yaşatmasın. Amin!.