Yolculuk.. Hepimize çok şey öğretiyor. Yolculukta öğreniyoruz aslında gelecek adına ne yapmak istediğimizi.. Aramızdan bir çoğumuz sadece hayal kurmak için çıkmamış mıdır mesela yolculuklara?

Dün çok keyifli bir görüşmedeydim. Sadece 3 kişiydik ve bolca nörobilim konuşup, kendimize dair sorular sorup, cevaplarını aradık. Mesela en kritik soru şuydu.. Yaşamlarımızda “insanlığa fayda” adına ne yapıyoruz? Yaptığımız hangi işi “insanlığa fayda” olarak görüyoruz? Ve bunu ne kadar sürdürebiliyoruz?… Sonrasında konu “passion” yani “tutku” dediğimiz olguya geldi.. Tutku nedir? Nasıl oluşur? Nasıl hissedilir? Nasıl sürdürülebilir? Bunları konuştuk. Kendimize göre bunun aslında “ne olduğunu” açıklamaya çalıştık.

İnsanlar kendilerine özen gösteriyorlardı, belki maddi güçleri de vardı, sporlarını yapıyor, güçlü sosyal ilişkilere de sahiplerdi.. Ama benim gördüğüm ve eksikliğini buram buram hissettiğim bir şey vardı.. O da “tutku”ları idi. İnsanların çoğunda tutku dediğim şeyi hissedemiyordum. Tutkular.. Yani bir şeyler için çabalayarak, hayallerini gerçekleştirme isteği.. Bu hayallerde karşılıksız olarak “insanlığın geleceğine dair” olması hissi.. Tutkusuz geçen hayatlar, değişime neden olmayan hayatlar oluyor. Tutkusuz geçen zamanlar, sağlığımızı yitirdiğimiz zamanlar oluyor. Yaşama tutunduğumuz en ama en güçlü duygu aslında “tutkularımız”.. Tutkularımızı, hayallerimiz canlı tutuyor. Ve hayal kurmayı bıraktığımızda, aslında yaşama bağlı kaldığımız o incecik pamuk ipliği kopuveriyor.

Bendeki tutkuların çok canlı kaldığı tek yer Arşen Process.. Birlikte hayaller kurduğumuz, birlikte çalışmalar gerçekleştirdiğimiz, birlikte neredeyse ülkenin geleceğini planladığımız yer burası. İçerisine muhteşem bir Ar-Ge pilot tesisi de kuruyoruz. Hepimizi bir kaç adım daha ileriye taşıyabilecek teknolojileri ve ürünleri burada geliştireceğiz. Ne yapacağımızın planları çoktan hazır bile 🙂

Sizlere bu zamana kadar, yeşil, sürdürülebilir ve yüksek teknolojilerle bitkilerden neler elde edilebileceğini, belki yüzlerce deneysel çalışma ile buradan paylaştım. Tüm çalışmalara siz farketmeden #süperkritik etiketini de koydum 🙂 Ki geçmişe dönüp baktığınızda bu çalışmaların tamamına ulaşın istedim. Yüzlerce çalışma konusu var. Yüzlerce proje konusu var bu etiketin altında. Tüm yazıları özenle, aslında bir mesaj vererek yazmaya çalıştım. Şimdi geri dönüp, bunların tamamına yeniden bakma zamanı. Bunları yeniden fark etme zamanı.

Hep derim.. Gelecek, Yüksek Katma Değerli ürünlerde.. Gelecek sevgiyle, tutkuyla, azimle, bilimle, teknolojiyle yapılan işlerde.. Bu ülkenin çocuklarına, bu ülkenin müthiş değerli gençlerine bırakabileceğimiz tek şey bu.

Sahip olduğumuz maddi güç, sahip olduğumuz bilgi düzeyi, sahip olduğumuz ilişkilerin düzeyi değil, tutkuyla yaptığınız çalışmaları insanlara aktarabilme ve o insanlara “etki” edebilme gücünüz kadar, güçlüsüyüz bana kalırsa. Hepimiz yaşamlarımızda, diğer insanların yaşamlarına etki edebildiğimiz kadar güçlüyüz bu hayatta.