Geçtiğimiz yıl birçok kayıpların yaşandığı bir sene oldu. Sevdiğimiz birçok insanın kaybını yaşadık. Yaşadığımız çevrede görüştüğümüz, merhaba dediğimiz, arkadaş, köylü, komşu, birçok insan bu dünyaya veda etti. Karşı komşumuz Ayşe teyzenin “Annem” demesini halen duyuyorum. Köyümüzün muhtarı Mustafa abinin “bremin” demesini de. DSİ emeklisi Bülent abimin güzel gülümsemeni ve “kardeşim” demesini de. Ne yapalım. Yapacak bir şey yok. Günümüz geldiğinde bizde bu diyarlardan göçeceğiz. Bu yıl fiziki yaralanmalarımın bol olduğu bir yıldı. Şükür diyelim. Çalışmalar yoğun bir şekilde devam etti. Yeni kitaplar çıkardım. Yeni insanlar tanıdım. Yeni ülkeler gördüm…

Dünya gündemi canımızı çok yaktı. Özellikle Gazze gündemi içimizi kanattı. Zalim İsrail’in vahşeti halen devam ediyor ve Dünya maalesef yeterince inisiyatif alamadı. Romanya ve Almanya ziyaretlerim renkliydi. Erkan ve Özlem Demir kardeşler, Cemalettin Vedat Özer büyüğüm bu diyarların bize bahşettiği önemli değerlerdi. Çok yaşayın. Ve Ela Bebek. Almanya’da doğumuna şahit olduğumuz Selin evladımızın güzel bebeği. Hoş geldin…

Romanya  ve Almanya izlenimlerimi ayrıca anlatacağım.  Son çeyrekte Suriye deki gelişmeler içimizi ısıttı. Umarım ülkenin tamamı huzura kavuşur ve ülkemiz için tehdit olmaktan çıkar. Ekonomi düzene biner ve ülke insanı mutlu mesut yaşar.  Yoksa bu güzel ülke insanına bu hayat pahalılığı yakışmıyor.  Velhasıl kelam,  Yaradan’a şükrederek yeni yıllara huzurla ulaşma temennisiyle sağlıklı ve huzurlu bir yıl dilerim.  Sağlıcakla kalın…