Çalıştırmak, çalışmak, çok önemli iki olgudur.
Çünkü helal kazanç yoludur.
Ama günümüzde patron işçinin üstünden nemalanıyor hatta misli hakkını yiyor.
Yüreği bir an olsun sızlamıyor.
Hatta diyor ne iş yapıyorsun, işçide ona bakarak haram yiyor, Nasıl mı?
Benim hakkımı yiyor, hakkımı vermiyor diyor.
Çalışmadan çalıyor, işten çalıyor, çalıyor da çalıyor.
Evet kendince haklı neden .
Patron onun hakkını tam vermiyor, çalıyor yiyor hatta onun parası ile bir güzel tatil yapıyor.
Ama bence veya sence yoktur.
Hak hukuk her zaman aynı dır.
Sen ondan alacaksın hakkını o da senden alacak hakkını.

Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmaktadır: “Üç kişi vardır ki kıyamet günü ben onların düşmanı olacağım. Bir şey verip hilede bulunan, hür bir kişiyi satarak değerini yiyen, bir işçi tutup ücretini ödemeyen kimseler. (İbn Mace, II’, 814)

“Onların has­mı bizzat benim.’ buyurmuştur. Yine Hz. Peygamber ‘İşçinin hakkını alnının teri kurumadan veriniz.’ derken de aynı noktaya işaret etmiştir. ( İbn Mace, II, 817)

Çalıştırdığınız kimseye, teri kurumadan ücretini verin.» (İbn-i Mâce, Ruhûn, 4)

Emriniz altındakilerin hakları husûsunda Allah’tan korkun!» (Beyhakî, Şuab, VII, 477)

Hiç kimse, asla kendi kazancından daha hayırlı bir rızık yememiştir!” Allah’ın nebisi Davud (a.s.) da kendi elinin emeğinden yerdi.”(Buhârî, Büyû’, 15; Enbiyâ, 37)

Ey insanlar! Kimin üzerine geçmiş bir hak varsa onu hemen ödesin, dünyada rezil rüsvâ olurum diye düşünmesin! İyi biliniz ki; dünya rüsvâlığı âhirettekinin yanında pek hafiftir.” buyurdu. (İbn-i Esîr, el-Kâmil, II, 319; İbn-i Sa’d, II, 255)

Şirketler sanki sömürü devleti gibiler, çalışanın elinde olanı sonuna kadar sömürüyorlar.
Onların bir numaralı çalışanları ise müdürleri dir.
Çünkü müdürler,hem kendi menfaati hemde patronların menfaatine çalışırlar.
İşçileri gözetmezler.
TABİKİ, İYİLER MÜSTESNA.

Rabbim hakkıyla davranan hakkı ile yaşayanlardan eylesin .

Dua ile kalın hoşça kalın