Güneş, ormanın üzerini altın bir perde gibi kaplarken Arthra, sabahın ilk ışıklarıyla yuvadan dışarı çıktı. Bugün de en kaliteli besini bulup kolonisine taşımak zorundaydı. Ormanda rekabet yoğundu; özellikle arılar, çiçeklerden topladıkları nektarla karıncalara kıyasla çok daha hızlı hareket ediyordu. Arthra, nektarın ve polenin sadece arılara ait olmadığını biliyordu. Onlar hızla çiçekleri tüketmeden önce, kolonisi için en iyi besini toplamalıydı.

O sabah, Arthra ormanın derinliklerinde büyük ve yoğun polenle kaplı bir çiçek tarlası buldu. Ancak tarlada yalnız değildi. Çalışkan arılar, çiçeklerin üzerine konmuş, hızla polen topluyordu. Arthra, yaklaşınca büyük bir bal arısı ona dönüp sert bir sesle konuştu:

“Burası bizim alanımız, karınca! Biz varken bu polenlere dokunamazsınız.”

Arthra geri adım atmadı. Kolonisinin yaşaması için savaşmak zorundaydı. Ne kadar hızlı ve düzenli çalıştıklarını göstermek için hemen bir feromon sinyali gönderdi. Kısa sürede onlarca işçi karınca bölgeye ulaştı. Arılar uçabiliyordu ama karıncaların organize gücü ve dayanıklılığı vardı. Poleni sadece hızla toplamak değil, etkili bir şekilde taşımak da önemliydi.

Arılar hızla poleni toplamak için uğraşırken karıncalar, çiçeklerin saplarından yukarı tırmanıp düşen polenleri hızla yuvaya taşımaya başladı. Arılar, çiçeklerin nektarını alıyordu ama yere dökülen polenleri toplayamıyordu. Bu Arthra’nın avantajıydı.

Arthra, bir an durup yaşlı bir karıncanın sözlerini hatırladı:
“Sen sadece bir taşıyıcı değilsin, aynı zamanda bilginin de elçisisin.”

Bunu kanıtlamak için akıllıca bir plan yaptı. Karıncalar, çiçeklerin altına dizilerek yere düşen her poleni topladı. Arılar yukarıdan nektarı alırken, karıncalar aşağıdan poleni topluyordu. Arılar ne kadar hızlı olursa olsun, karıncaların organizasyonu ve planlı çalışması bu mücadelede dengeyi kurdu.

Sonunda tarladaki polenlerin büyük kısmı karınca kolonisine taşındı. Arılar hâlâ çiçeklerin üzerinde uçuşuyordu ama yere dökülen değerli besinleri değerlendirememenin dezavantajını yaşadılar. Arthra ve ekibi, zaferle yuvalarına döndü.

O gün Arthra, sadece fiziksel gücün değil, zekâ ve iş birliğinin de hayatta kalmak için ne kadar önemli olduğunu bir kez daha öğrendi. Arılar kadar hızlı olmayabilirlerdi ama dayanıklılıkları ve takım çalışmaları, onları doğanın en büyük mucizelerinden biri yapıyordu.

Tıpkı RNA’nın hücre içinde bilgi taşıyarak tüm sistemin işlemesini sağladığı gibi, Arthra da kolonisini en iyi şekilde beslemek ve büyütmek için çalışmaya devam etti.