ey miskin
nereye bu gidişin
dört nala, dolu dizgin
gidersin zaten burnunun dikine
o hâldeyken at gözlüğü senin neyine
★
sen istersin ki fırtınalar hiç esmesin
zamanı dondurup ruhunu buz kestirmesin
★
şöyle pür dikkat gözünü diksen içine
yol alsan kabuğundan hele bir de özüne
kulak asmasan hiçbir çeldirici sözüne
★
evet işte öyle
iç gözünü aç, iç sesini dinle
seyreyle âlemi iç görünle
ilhâmlara aç kulağını hele
can kulağınla dinle
bak neler söyler neler sana, kulak kesilsene
★
Yol odur ki doğru vara
Göz odur ki Hakk’ı göre
Er odur ki alçakta dura
Yüceden bakan göz değil.
Yunus Emre
★
işte o demde
sadakât, adalet, edeb ve ilmin ışığı ile
kalbin cilalanır, için ısınır belkide
çünkü “insan” özü ile âlemin merkezinde
hazineler emin olanın emanetinde
ve
bütün âlemler birleşir işte o vakit
gönül gülşeninde
sevgi dilinde…
