Zaman zaman hepimiz öfke patlaması yaşarız; fakat bazen kontrolümüzü kaybetmemiz de an
meselesi. Aslında öfkelenen insanın kendisi olduğu gibi, öfkeye sebep olan da yine insanın ta
kendisidir. Nedir peki bu öfke? Çeşitleri var mıdır öfkenin?
Şöyle derin ve detaylı düşünecek olursak; öfke, herhangi algılanan bir tehdite karşı doğal olarak
gerçekleşebileceği gibi içgüdüsel olarak da gerçekleşebilen bir tepkidir. Ayrıca her canlıda olma
özelliği taşıyan çok güçlü bir duygudur. Doğal olarak gerçekleşen öfkeye hayvanlardan Aslan’ı
örnek verebiliriz. Dişi bir aslanı ve onun yavrularının olduğunu düşünün. Bırakın insanı, kolay
kolay hiçbir canlıyı yavrularının olduğu yere yaklaştırmaz. Eğer anne aslan yavrularına yaklaşacak
bir tehdit algılarsa kendiliğinden oluşan bir öfke ortaya çıkar ve eğer ki bu tehdit ortadan kalkmaz
veya uzaklaşmazsa anne aslan bu sefer içgüdüsel olarak öfkelenip tehdit olarak algıladığı canlıya
zarar verebilir. Aslan için okumuş olduğunuz bu örnek, tüm canlılara has bir duygu durumudur
aslında. Çünkü hiçbir canlı, dışarıdan herhangi bir tehdit tarafından yavrusuna zarar gelsin istemez.
Bir de hayvanlardan olan Ayı’dan bir örnek verecek olursak; erkek ayılar, dişi bir ayı beğendikleri
zaman dişi ayıyı tavlayabilmek için ağaçları devirerek güç gösterisi yaparlar. Bunu yaparken dişi
ayıyı ikna etmek zor olacağı için erkek ayı öfkesine öfke katarak daha fazla ve daha büyük ağaçları
devirmeye başlar.
İşte…
Aslan ve Ayı örneğinde de gördüğümüz gibi öfke, içgüdüsel ve hırs duygusunun da
harmanlaştığı bir kontrolsüz duygu haline gelebiliyor.
Ne tuhaftır ki insanlarda, hayvanlara ve diğer canlılara oranla öfkenin daha fazlası mevcuttur.
Kimisi sevgilisini veya sevdiğini içgüdüsel olarak hemcinslerine karşı kıskanınca olmayan öfke
aniden doğabilir ve kimi zaman olumsuz sonuçları da beraberinde getirebilir. Kimisi yaşanan
herhangi olumsuz bir duruma karşı öfkelenince kendilerini kontrol altında tutamadıklarında duvara,
kapıya, cama vs yumruk atarak kendi kendilerine zarar verebilirler.
Öfke, aslında uzak durulması gereken en tehlikeli duygulardan biridir. Tabi bu tehlikenin farkına
varanlar öfkelerini de kontrol altında tutmayı bilirler. Atalarımızın da dediği gibi: ”Öfke ile kalkan
zararla oturur.” Eminim ki hepimiz duymuşuzdur bu atasözünü. Ne kadar mantıklı düşünmüşler.
Çünkü dikkatli düşünecek olursak, ‘öfke’ aslında geçici bir duygudur; ama öfke eğer bir insanı
zarara uğratmayı başarabiliyorsa işte o zaman öfke o insanı kendi kontrolü altına almış demektir.
Öfkemizle savaşmamız lazım; çünkü sonucu kimi zaman pişmanlıktan ibarettir. O yüzden öfke bizi
değil, biz öfkeyi kontrolümüz altına alalım. Hayat zaten kısa, değmez gereksiz zararlı duygulara.
Öfke, insanı yıpratır. Sabır her zaman insana kazandırır. Öfkelenmeden önce karşımızdakini
dinlememiz, sabırlı ve sakin olmamız lazım; çünkü iyi olan duygular ne kadar baskın olursa kötü
duyguları da köreltir.
Öfke değil, sabır kazanacaktır… Bunu unutmayalım.
Saygılarımla…