Bazı şeyleri yaşayarak tecrübe kazanıyoruz. Ne kadar ben yaptım, ben ettim desekte yaşadıkça öğreniyoruz ki ben yapmadım o yapmış. Ben yaptım denilmesine sadece müsaade etmiş. Bir işi başarınca tuttuğumuz tüm dalları atıyoruz. Bir iş oldu diye herşey aynı şekilde olacak gibi bir özgüven patlaması benliğimizde yaşıyoruz.

Oysa tutulan dallar yaşamın bize duyduğu meyvelerdi. En değerli kıymetli maneviyatlarımızdır. Belki de bir çok insan bizlere haksızlık, yanlış şeyler yapmış olabilir. Peki biz neden onların yapmış olduğu yanlış duygularını tekrarlayalım ki?

Kol kanat geldiğimiz güzel iletişimimiz varken sırf bir insanın yanlışı yüzünden tüm dalları neden ziyan edelim?

Yol aldıkça öğreneceğimiz ne kadar çok şey varmış görüyoruz. İnsan yol aldıkça insan kaybetmemeli. Tam tersine yol aldıkça insan kazanmalı. Tecrübesine, fikrine, öğrenimine güzel insanlar katmalı. O yol böyle güzel geçer.

Dokunduğun her yürek gün gelir o düşeceğin uçurumda sana dal olur. Bu gün kendine yaptığın yatırım yarın sen düştüğünde seni ayağa kaldıracaktır.

İnsan kandırmak yerine insan kazanmalı! Bu gün hiçbir dalın yok! Teksin kimsesiz gibi… Toprağa sevgi gübreni ek ve samimi şekilde dileğini iyilikten yana dile…

** Daha sonra sevgi gübren bak sana nasıl dallar uzatıyor. Niyetin haktan yana olursa hak sana cennet olur unutma!

#kalınsağlıcakla
#Kavinincigeçkil