Çağımızın en büyük sorunu, iflah olmaz hastalığı nedir diye sorsak eminim onlarca şeyi sıralayabiliriz değil mi? Ama aslında anahtar çok kolay bir yerde ve her şeyin üstesinden gelebilecek kadar da etkili. Bu master anahtar ne peki?
Bencillik!
Çağımızın en büyük sorunu olarak maalesef hepsinden daha çok öne çıkan ilk şey oluyor ne yazık ki! Dünyadaki çıkar çatışmaları, savaşlar, daha fazlasına kavuşma hırsı ile işlenen suçlar, bireyden başlayıp toplumun genel karakteri olabilecek boyutlara ve sonrasında da küresel felaketlere yol açabilecek bencilliğin kontrolden çıkışı ile başlıyor maalesef. İnsanlık tarihi; daha fazla konfor, daha fazla egemen olma, daha fazla hükümran olma gibi bencilliğin ruhlarında zirve yaptığı insanların kendilerinden başka hiç kimseyi önemsemediğini zalimce yönetimlerle, dünyayı sürükledikleri savaşlarla, bombalarla, sömürge düzenleri ile, ambargolarla her şeyi herkesi perişan edebileceklerine şahit olmuş ve olmaya da devam edecektir.
Hepimizin ruhunda az veya çok bencillik vardır; ama bu karşımızdaki kişilerle olan bağımızı koparma noktasında ise o zaman içimizde pimi çekilmiş bir el bombası ile dolaştığımızın göstergesidir. Dünya tarihine bakıldığında hangi toplumda olursa olsun “ben” duygusuna esir olmuş insanların yönetime geldiğinde diktatörleştiğini, kendi konfor alanları ve gücü elinde tutma isteğiyle gözünü kırpmadan milyonlarca insanı açlığa, sefalete, ölüme terk edebildikleri görülmüştür. Bencilliğin kontrolden çıktığı an itibariyle artık orada insani duygular beklemek tamamen hayaldir ne yazık ki!
Peki bizler ne yapıyoruz bu düzeni bozmak adına…
Çocuklarımıza eğitimler aldırırken, evde nasihatler verirken, rol model olurken neler yapıyoruz mesela.
Aç kalan biriyle lokmamızı paylaşmayı mı öğretiyoruz yoksa “elleri kirli olanlar senin yediklerine dokunmasın” diye gizlice duyarsızlaştırıyor muyuz?
Açıkta kalan birine yardım etmek yerine görmezden gel, bize ne duygusunu mu aşılıyoruz.
Başkaları yaptığında öfkelendiğimiz ama çocuklarımız veya kendimiz yaptığımızda hakkımız gibi gördüğümüz şeylerin dünyadaki kötülüklerin başlangıç noktası olduğunun farkında mıyız mesela!
Hiç kimseyi dili, dini, ırkı, cinsiyeti ve başka özellikleri ile hor görmemeyi öğütlüyor muyuz, biz bunu yapıyor muyuz?
Bir hayvana su veriyor muyuz, yoksa tekme atanları görünce gülüyor muyuz?
Masum hayvanları av veya spor adı altında öldürüyor muyuz?
Tuttuğumuz takım için en sevdiğimize küfrediyor muyuz mesela, ya da çocuğumuza bunun kardeşçe bir müsabaka olduğunu anlatıyor muyuz, en önemlisi örnek oluyor muyuz?
Kadınlara, çocuklara saygılı olmayı anlatıyor muyuz, evde veya dışarıda örnek davranışlar sergiliyor muyuz?
Başkalarının emeğini çalıyor muyuz, çocuklarımıza hırsızlığın, haksızlığın, fırsatçılığın uyanıklık değil ahlaksızlık olduğunu öğretiyor muyuz, bizler uyguluyor muyuz?
Birilerinin emri ile birilerine hakaret, tehdit veya saldırmanın en aşağılık davranış olduğunu öğretiyor muyuz, biz nasıl davranıyoruz diye sorguluyor muyuz mesela?
Kazanmadığımız, emek vermediğimiz her şeyin başkasının hakkı olduğunu düşünüyor muyuz?
Ve daha binlerce sıralayacağımız şeyde karşımızdaki insanın yerine kendimizi koyuyor muyuz?
İşte master anahtar burada, elimizde, yüreğimizde ve hiç kaybolmayacak kadar yeri sağlam bir şekilde hep bizimle, tek yapmamız gereken bu anahtarı kullanmak, hem de her zaman…
Bu master anahtarın ismi nedir mi?
Elbette ki “empati…”
Her kapıyı açan tek anahtar.
Empati yapmayı öğrendiğimiz gün dünyada aç çocuk, sefalet içinde insanlar olmayacak, savaşlar olmayacak, bombalar patlamayacak, depremlerden ölmeyeceğiz, cinayetler bitecek, özgürlüğün tadına varacağız.
Sevgiyle kalın.
Turan Ekinci
İnstagram: turanekinci.5560
twitter.com/TuranEkinci5560
